Koščate ruke drevnog hrasta
miluju lice kraljice noći.
U dronjcima plavim,
šibicu palim
da vidim riđu bradu
praoca u njivi.
Stotine usta
puna žutih zuba
šapuću priču o krvi i smrti.
Kradem crnog petla
sa svog kućnog praga.
Usnulog ga budim
hladnom usnom noža.
Crvenim sokom praoca pojim
i pevam o rođenju novog kralja.
Crni obraz neba
poče da rumeni.
Dečji poklič odbi se o sunce.
Autor: Nataša Miladinović
