Kako te zamišljam
Na vodi nag
Pogleda na dom
Koje je nebo
Moj si čovek
I njen
Dečak Planine.
Ti nosiš u sebi
dubine plodnih tla
I prirodne požare od kojih
divljač beži
U tebi nema gužve bolesti i stradanja
I sav si od pesme jer
u pesmi si rođen
I grliš me oko struka
Kao mužjak
Kao nepresušna snaga
Planinskog potoka
I miluješ kao sjajna rosa
Prohladnog buđenja
Autor: Vanja Žikić
