U polju žitnom
lagani lahor
miluje zlatne vlati;
Sunce pripeklo,
prži i peče,
celo se polje zlati.
Gvozdena ala
jezikom sivim
seče slamčice tanke;
ostaće samo
strnište pusto
kad bude u zaranje.
Iza te ale,
kombaja rujnog,
teško se seljak klati;
sklanja u stranu
slamene bale,
misli: "Da l' se isplati?"
Sunce lagano
na zapad selo,
a seljak broji vreće
i tovari ih
na prikolicu,
žurno u selo kreće.
Autor: Slobodan Anić
